Hoi! Ik ben Marieke. Leuk dat je geïnteresseerd bent in mijn verhaal!
Ik ben zoals de meesten van ons als klein meisje al besmet geraakt met het paardenvirus. Begonnen als verzorgster van verschillende pony’s van anderen, was ik helemaal door het dolle toen ik na een tijd mijn eerste eigen pony kreeg, Maroussia.
Na een paar jaar maakte Maroussia plaats voor een grotere pony, Othello. Ondanks dat we Othello kochten als brave pony, bleek al snel dat hij een hele trukendoos aan bokkesprongen bezat, waarmee hij mij keer op keer in het zand wist te laten landen. Ik gaf niet op en we hebben werkelijk alles uit de kast gehaald om hem in het gareel te krijgen, de ene keer was dat wat succesvoller dan de andere.
Na een paar jaar werd Othello kreupel en kwam uit de medische molen de diagnose ‘hoefkatrolontsteking’. Op advies van de dierenarts probeerden we aangepast beslag, en een half jaar rust op de weide. Aan de hand leek hij daarna zuiver te lopen, maar zodra ik de training weer oppakte kwamen de problemen snel terug. Hij was niet stokkreupel, maar liep ook duidelijk niet zuiver. De dierenarts gaf aan dat er nog wel wat opties waren, onder andere het uitvoeren van een zenuwsnede.
Omdat we dat behoorlijk ingrijpend vonden, besloot ik wat zoekwerk op internet te verrichten en kwam terecht op de website van Antoine de Bodt. In zijn visie is hoefkatrolontsteking één van de vele problemen die veroorzaakt kunnen worden door verkeerde training.. Auw.. dat kwam aan! Maar mijn nieuwsgierigheid was gewekt en we boekten een les. Ik was destijds 15 jaar, dus mijn vader ging mee met de trailer vanuit Overijssel helemaal naar het zuiden van het land om daar een les te volgen.
Dat was het begin van wat voor mij een harde les was. Van Antoine leerde ik de basisprincipes van de dressuur, zoals die eigenlijk altijd zouden moeten zijn. Hij leerde mij het belang van verticale balans en activiteit als basis. Othello heeft daarna nooit meer een pas kreupel gelopen en ook nooit meer gebokt of gesteigerd.
Wat zou ik graag terug gaan in de tijd om met de kennis die ik nu heb deze pony opnieuw te kunnen trainen.. We doen allemaal op ieder moment wat wij denken dat het beste is, met de kennis die we op dat moment hebben en met de beste hulp die we op dat moment voorhanden hebben. Met de beste intenties. Maar achteraf had ik het zó graag anders gedaan.