Marieke Wispels

Hoi! Ik ben Marieke. Leuk dat je geïnteresseerd bent in mijn verhaal!

Ik ben zoals de meesten van ons als klein meisje al besmet geraakt met het paardenvirus. Begonnen als verzorgster van verschillende pony’s van anderen, was ik helemaal door het dolle toen ik na een tijd mijn eerste eigen pony kreeg, Maroussia.

Na een paar jaar maakte Maroussia plaats voor een grotere pony, Othello. Ondanks dat we Othello kochten als brave pony, bleek al snel dat hij een hele trukendoos aan bokkesprongen bezat, waarmee hij mij keer op keer in het zand wist te laten landen. Ik gaf niet op en we hebben werkelijk alles uit de kast gehaald om hem in het gareel te krijgen, de ene keer was dat wat succesvoller dan de andere.

Na een paar jaar werd Othello kreupel en kwam uit de medische molen de diagnose ‘hoefkatrolontsteking’. Op advies van de dierenarts probeerden we aangepast beslag, en een half jaar rust op de weide. Aan de hand leek hij daarna zuiver te lopen, maar zodra ik de training weer oppakte kwamen de problemen snel terug. Hij was niet stokkreupel, maar liep ook duidelijk niet zuiver. De dierenarts gaf aan dat er nog wel wat opties waren, onder andere het uitvoeren van een zenuwsnede.

Omdat we dat behoorlijk ingrijpend vonden, besloot ik wat zoekwerk op internet te verrichten en kwam terecht op de website van Antoine de Bodt. In zijn visie is hoefkatrolontsteking één van de vele problemen die veroorzaakt kunnen worden door verkeerde training.. Auw.. dat kwam aan! Maar mijn nieuwsgierigheid was gewekt en we boekten een les. Ik was destijds 15 jaar, dus mijn vader ging mee met de trailer vanuit Overijssel helemaal naar het zuiden van het land om daar een les te volgen.

Dat was het begin van wat voor mij een harde les was. Van Antoine leerde ik de basisprincipes van de dressuur, zoals die eigenlijk altijd zouden moeten zijn. Hij leerde mij het belang van verticale balans en activiteit als basis. Othello heeft daarna nooit meer een pas kreupel gelopen en ook nooit meer gebokt of gesteigerd.

Wat zou ik graag terug gaan in de tijd om met de kennis die ik nu heb deze pony opnieuw te kunnen trainen.. We doen allemaal op ieder moment wat wij denken dat het beste is, met de kennis die we op dat moment hebben en met de beste hulp die we op dat moment voorhanden hebben. Met de beste intenties. Maar achteraf had ik het zó graag anders gedaan.

Marieke Wispels

Hoi! Ik ben Marieke. Leuk dat je geïnteresseerd bent in mijn verhaal!

Ik ben zoals de meesten van ons als klein meisje al besmet geraakt met het paardenvirus. Begonnen als verzorgster van verschillende pony’s van anderen, was ik helemaal door het dolle toen ik na een tijd mijn eerste eigen pony kreeg, Maroussia.

Na een paar jaar maakte Maroussia plaats voor een grotere pony, Othello. Ondanks dat we Othello kochten als brave pony, bleek al snel dat hij een hele trukendoos aan bokkesprongen bezat, waarmee hij mij keer op keer in het zand wist te laten landen. Ik gaf niet op en we hebben werkelijk alles uit de kast gehaald om hem in het gareel te krijgen, de ene keer was dat wat succesvoller dan de andere.

Na een paar jaar werd Othello kreupel en kwam uit de medische molen de diagnose ‘hoefkatrolontsteking’. Op advies van de dierenarts probeerden we aangepast beslag, en een half jaar rust op de weide. Aan de hand leek hij daarna zuiver te lopen, maar zodra ik de training weer oppakte kwamen de problemen snel terug. Hij was niet stokkreupel, maar liep ook duidelijk niet zuiver. De dierenarts gaf aan dat er nog wel wat opties waren, onder andere het uitvoeren van een zenuwsnede.

Omdat we dat behoorlijk ingrijpend vonden, besloot ik wat zoekwerk op internet te verrichten en kwam terecht op de website van Antoine de Bodt. In zijn visie is hoefkatrolontsteking één van de vele problemen die veroorzaakt kunnen worden door verkeerde training.. Auw.. dat kwam aan! Maar mijn nieuwsgierigheid was gewekt en we boekten een les. Ik was destijds 15 jaar, dus mijn vader ging mee met de trailer vanuit Overijssel helemaal naar het zuiden van het land om daar een les te volgen.

Dat was het begin van wat voor mij een harde les was. Van Antoine leerde ik de basisprincipes van de dressuur, zoals die eigenlijk altijd zouden moeten zijn. Hij leerde mij het belang van verticale balans en activiteit als basis. Othello heeft daarna nooit meer een pas kreupel gelopen en ook nooit meer gebokt of gesteigerd.

Wat zou ik graag terug gaan in de tijd om met de kennis die ik nu heb deze pony opnieuw te kunnen trainen.. We doen allemaal op ieder moment wat wij denken dat het beste is, met de kennis die we op dat moment hebben en met de beste hulp die we op dat moment voorhanden hebben. Met de beste intenties. Maar achteraf had ik het zó graag anders gedaan.

Toen ik 18 werd, werd Othello verkocht en maakte ik de overstap naar de paarden. Ik had destijds op mijn jonge leeftijd in de toch wel harde paardenwereld moeite om vast te houden aan de kennis die ik had opgedaan met Othello. De manier van rijden die ik van Antoine leerde was – zeker toen – toch behoorlijk anders dan het ‘normale’ beeld.

Ik was zoekende tussen een correcte manier van rijden en toch ook mee willen doen in de sport. Ik heb tijdens de opleiding paardenhouderij die ik destijds volgde op veel verschillende stallen stage gelopen en gewerkt en veel gezien en geleerd. Hoe ik het wel wil, maar ook zeker hoe ik het niet wil.

In 2008 besloot ik toch ook verder te kijken dan de paarden en ging ik studeren en op kamers wonen. Uit praktische overwegingen heb ik toen een aantal jaren geen eigen paarden gehad. Zodra ik na mijn studietijd de mogelijkheid had, kocht ik direct weer een paard. Dat was Donatella van de Westeres, zij kwam in 2012 bij ons wonen.

In de training met haar liep ik al snel tegen haar scheefheid aan. Linksom op de volte zakte het zadel helemaal naar buiten en liep ze enorm over de schouder weg, terwijl ze rechtsom juist erg naar binnen viel en moeilijk wilde buigen. Ik wist vanuit de kennis die ik in het verleden bij Antoine had opgedaan dat dit te maken had met haar scheefheid, maar ik kon het zelf nog niet meteen oplossen.

Via internet ging ik op zoek naar trainers die opgeleid waren door Antoine de Bodt en zo kwam ik terecht bij Mireille den Hoed. Dankzij Mireille heb ik me verder ontwikkeld op het pad van biomechanisch correcte training en heb ik in 2014-2016 de opleiding tot revalidatietrainer (niveau 1 en 2) gevolgd bij Equicare Plus. Toen Mireille in 2017 begon met haar eigen opleiding “Technisch Trainen” onder de vlag van TAKT Academy kon ik daar instromen in niveau 3. In 2019 zijn Lotte Sanders en ik als eerste studenten gediplomeerd als TAKT instructeur na het succesvol afronden van niveau 4 van deze opleiding.